-
1 end
[ɛnd] 1. n 2. vtkończyć (skończyć perf), zakańczać (zakończyć perf)3. vito stand on end — hair stawać (stanąć perf) dęba
to bring to an end, put an end to — kłaść (położyć perf) kres +dat
to this end, with this end in view — w tym celu
Phrasal Verbs:- end up* * *[end] 1. noun1) (the last or farthest part of the length of something: the house at the end of the road; both ends of the room; Put the tables end to end (= with the end of one touching the end of another); ( also adjective) We live in the end house.) koniec2) (the finish or conclusion: the end of the week; The talks have come to an end; The affair is at an end; He is at the end of his strength; They fought bravely to the end; If she wins the prize we'll never hear the end of it (= she will often talk about it).) koniec, zakończenie3) (death: The soldiers met their end bravely.) śmierć4) (an aim: What end have you in view?) cel5) (a small piece left over: cigarette ends.) resztka, końcówka2. verb(to bring or come to an end: The scheme ended in disaster; How does the play end?; How should I end (off) this letter?) (s)kończyć się- ending- endless
- at a loose end
- end up
- in the end
- make both ends meet
- make ends meet
- no end of
- no end
- on end
- put an end to
- the end
См. также в других словарях:
całymi godzinami [dniami, miesiącami, latami i in.] — {{/stl 13}}{{stl 7}} ze szczególnym naciskiem: bardzo długo; przez wiele dni, tygodni itd. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Całymi miesiącami czekałem na odpowiedź z ambasady. Całymi dniami chodziliśmy po nadmorskich bulwarach. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
godzinami — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} bardzo długo, zbyt długo : {{/stl 7}}{{stl 10}}Próżnować całymi godzinami. Przesiadywać gdzieś godzinami. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
godzina — ż IV, CMs. godzinanie; lm D. godzinain 1. «dwudziesta czwarta część doby, jednostka czasu składająca się z sześćdziesięciu minut (skrót: h)» Coś trwa godzinę, pół godziny, parę godzin. Godziny lecą, płyną, przemijają, wloką się. ∆ Godziny biurowe … Słownik języka polskiego
rzecz — 1. Brać się, wziąć się do rzeczy «przystępować, przystąpić do jakiejś pracy, zaczynać, zacząć działać»: „Chłopaki” ostro wzięli się do rzeczy. Najwyższy złapał „drugiego” za głowę i podniósł na wysokość pół metra. W tym czasie inny wskoczył na… … Słownik frazeologiczny
cały — cali 1. «ogarniający zupełnie, całkowicie, od początku do końca (w przestrzeni, czasie, ilości, liczbie), obejmujący wszystkie składowe części; wszystek, pełny, zupełny» Cały czas, cały dzień. Całe życie. Ktoś cały mokry. Figurka cała ze złota.… … Słownik języka polskiego
cały — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, cali {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} odnoszący się (do kogoś, czegoś) w sposób kompletny, zupełny; obejmujący bez reszty wszystkie elementy; wszystek, zupełny, pełny : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
godzina — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. godzinanie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} jednostka czasu trwająca jedną dwudziestą czwartą doby, składająca się z sześćdziesięciu minut (skrót: h) : {{/stl 7}}{{stl 10}}Coś… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
miesiąc — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. a; lm D. miesiącsięcy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} kalendarzowa jednostka rachuby czasu – dwunasta część roku, obejmująca 28–31 dni (w przybliżeniu równa okresowi jednego… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rok — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. u; lm M. lata, D. lat {{/stl 8}}{{stl 7}} okres, w którym Ziemia obiega Słońce, liczący 365 dni (co cztery lata 366 dni) : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rok bieżący, miniony, ubiegły, przyszły. Przed rokiem. Za rok.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
technowiec — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIb,W. technowiecwcu || technowiecwcze; lm M. technowiecwcy {{/stl 8}}{{stl 7}} zwolennik, miłośnik muzyki techno; technoman : {{/stl 7}}{{stl 10}}Technowcy niezmordowanie tańczą całymi godzinami. (GWM) {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
sterczeć — ndk VIIb, sterczećczę, sterczećczysz, stercz, sterczećczał, sterczećczeli 1. «wystawać ponad jakąś powierzchnię, odstawać od jakiejś płaszczyzny; stać sztorcem» Kosmyki włosów sterczą mu na głowie. Spod śniegu sterczą suche badyle. Sterczące wąsy … Słownik języka polskiego